Hopelijk heb je een fijn weekend gehad? Wel wat frisjes, zelfs met een klein laagje sneeuw hier in Brabant, maar toch ook zon tijdens mijn zondagmiddagwanddeling!
Afgelopen weekend zag ik op mijn Facebook een bericht voorbij komen van de band Parasoul. Het ging om een komend optreden waar ze spelen als alles weer mag in oktober. Dit is een band waar ik in mijn tiener-/begin twintiger jaren saxofoon in speelde. Deze soulband (type: Blues Brothers, Aretha Franklin, Sam en Dave, James Brown, Tina Turner) heeft me heel veel gebracht.
Speelervaring, bandervaring op feestjes, bruiloften, podiumervaring. Vrij muziek maken, los van bladmuziek, mooie blijvende connecties met goede muzikanten/lieve mensen, veel nieuwe kennis en later blijvende liefde voor dit type soulmuziek. Dat ik nog steeds graag luister. En vooral heel – veel – plezier.
Toen ik dat facebook bericht pas zag, dacht ik ‘he shit, wat had ik daar nog graag mee opgetreden’. Maar het is oké, want toendertijd kreeg ik het niet meer gecombineerd met studie, het op en neer reizen, en de fanfare. Een keuze om te stoppen na 6 jaar dus, waar ik helemaal achter stond (en nog sta).
Keuzes maken is niet alleen op werkvlak maar ook op privé vlak belangrijk. Dat is niks nieuws voor je. Waar ik wel aan moest denken is de weg vóóraf het maken van een keuze.
Want voordat jij een keuze maakt, zijn er vaak nog wel wat bergen te beklimmen. En komen we 9 van de 10 keer niet eens aan de top, om de knoop daadwerkelijk door te hakken.
Waar heb jij wat meer bewuster rekening mee te houden? Als je een goede keuze wilt maken? Solliciteren of niet? Ontslag nemen of niet? Ergens voor gaan of niet? Etc.
Ik leg het je uit aan de hand van mijn keuze om te stoppen maar ook vooral om te stárten met mijn supermooie bandavontuur, in 6 punten:
1. Angst overwinnen / eerlijk zijn
Wetende dat je niet op je plek zit op je werk, wil je weg. Iets anders. Maar wat? Veel vrouwen zeggen dit letterlijk zo tegen mij. Begrijpelijk, ik ervaarde het zelf precies zo. In plaats van (wat ik toendertijd dacht) dat je probeert te solliciteren op een andere functie (die je leuker lijkt) is je angst overwinnen en bloedeerlijk naar jezelf zijn, een betere strategie voor het maken van de beste keus.
Via mijn saxofoondocent kreeg ik de vraag of mij het niet leuk leek om in die band te gaan spelen. Ik had ‘nee’ kunnen zeggen. Omdat ik het eng vond. “zoiets kan ik toch niet??”. Ik zit maar bij een simpel fanfare-orkest. Ik heb nooit in een band gespeeld. Plus ik was met mijn 18 jaar echt een jong grietje. De andere bandleden waren 40+, op de zangeres na. Ik durfde eigenlijk niet.
Overal alarmbellen en signalen en toeters om het niet te doen. Maar heel eerlijk naar mezelf? Het leek me KEIVET. Deze mensen hadden al een goedlopende band, met superleuke muziek (ik hield altijd al van oude muziek), én ik kon mee gaan optreden.
Diep in mijn hart wist ik wel dat ik deze kans echt niet kon laten lopen. Dat ik dit echt heel leuk zou gaan vinden. Dat kwam er naar boven als ik echt heel eerlijk naar mezelf. In plaats van te denken: beter van niet, ik ben hier niet geschikt voor etc. ging ik bij mezelf te rade: ben nou eens eerlijk Sylvia, zou je dit stiekem niet het allerliefste willen?
Ik heb dit altijd zo gedaan. Eerst A) heel eerlijk naar mezelf worden, niet liegen of smoesjes tegen mezelf en dan B) over de angst heen stappen. Anders kom je nergens. En dat geldt ook voor jouw angst die komt kijken als je denkt aan ‘ik wil deze baan eigenlijk niet meer’ en ‘ik wil wel wat anders’.
Wat meteen volgt zijn gedachten als ‘ja maar hoe dan?’ en ‘kan ik nog wel iets anders?’ en ‘moet ik dit wel willen’? . Ben dán heel eerlijk naar jezelf en stap over je angsten. Want wat is het ergste dat kan gebeuren?
2. Het onbekende aangaan (minder zekerheid)
Met die band sprong ik in het diepe. Ik ging iets nieuws doen dat ik nog nooit had gedaan. Op mijn vertrouwde orkestplekje waar ik al 15 jaar muziek maakte kende ik het. Dat voelde vertrouwd, ik wist wat ik moest doen. In een band spelen is heel andere koek.
Ik had geen idee.
Maar ik ging gewoon maar naast mijn mede bandleden staan en speelde de noten. Gaandeweg ontdekte ik hoe fijn samen te spelen. Dat wist ik in het begin dus nog niet. De band-dynamiek onderling, spelen op een podium en met heel weinig licht (waardoor ik bijna geen noten kon lezen), en meegaan in de nummers en het optreden.
Ik liet de zekerheid los. Ik vertrouwde erop dat het wel goed kwam. Als je altijd maar vast blijft houden aan enkel de bekende situaties, zul je nooit iets anders meemaken.
De zoektocht naar nieuw en leuker werk, is vaak ook onbekend. En onzeker. Want je weet immers niet wat je te wachten staat. Wel dat het er alleen maar beter op kan worden. Net als mijn bandervaring, die mijn muzikale vocabulaire flink uitbreidde😊. Daarom maakte ik toch de keus om aan te sluiten bij deze band.
3. Iets nieuws beginnen
Het loslaten van het bekende en het aangaan van het onbekende. Alleen hiermee ontdek je nieuwe dingen. Als je iets anders wilt, moet je open staan voor wat anders. “If you do what you’ve always done, you’ll get what you’ve always gotten. ” is een bekende uitspraak van motivator/inspirator Tony Robbins uit Amerika die hier van toepassing is.
4. Sta open voor iets nieuws, en vooral: ga het ook gewoon doen.
Ik had altijd opgekeken tegen mensen die in een band speelden. Dat wilde ik ook! Maar ik dacht dat ik daar nooit zou komen, laat staan dat ik er geschikt voor zou zijn. Zo’n braaf fanfare-meisje.
Gewoon doen! Je kunt veel meer dan je denkt. Als je daar al in gelooft, is het maken van keuzes een stuk makkelijker, omdat je dan voor jezelf opkomt.
Nu denk ik hetzelfde van zingen, en ergens zangeres van zijn. Ik heb nu wel een andere mindset, en weet dat er een heleboel mogelijk is zolang je maar wilt en het in ieder geval probeert.
5. Ervaring opbouwen
Als je weet dat iedereen ooit onderaan is begonnen, maakt het de weg minder zwaar. Professionals uit de top, topsporters, topmuzikanten, iedereen is ooit bij nul begonnen. Het begon allemaal met de keus om ergens voor te gaan. En vanaf nul zijn zij begonnen met ergens ervaring in op doen.
Sterker nog, al voordat zij ervaring gingen opbouwen, wisten zij het ook niet altijd. Het verschil met mensen die ongelukkig blijven hangen, is dat zij een keus maakten. Ze committeerden zich ergens aan, en ze begonnen gewoon. Velen maken niet eens de keus en beginnen zo nooit.
Naarmate ik langer in de band speelde, gingen de nummers me steeds makkelijker af, en kon ik steeds vaker relaxt wat mee bewegen op het podium en genieten, zonder dat ik met angstzweet in de lampen van ’t cafe keek op zoek naar mijn bladmuziek.
Dus aan jou: besef dat je altijd overal een begin in kan maken. Over een maand, over een week, morgen, zelfs NU kun je al beslissen ergens iets van te gaan maken.
6. Kosten vs. Resultaten
De knoop doorhakken werd voor mij ook makkelijker toen ik de kosten/investering afwoog tegen de resultaten.
Kosten/investering
- Een vrije avond bij mijn huisgenoten opgeven (op woensdagavond oefenen)
- Reistijd en reisgeld (elke keer van mijn kamer in Utrecht naar het repetitiehok in Oosterhout)
- Oefenen thuis
- De angst het niet te kunnen
Resultaat
- Bandervaring
- Optredens
- Plezier in het samenspelen met de bandleden
- Hele vette muziek spelen
- Beter worden als muzikant
Toen ik letterlijk beide lijstjes naast elkaar legde, was ik er wel uit. En dat is voor jou ook een wijze raad. Wat je ook beslist, weeg het eens af tegen elkaar. En ben dan weer eerlijk naar jezelf: wat vind je nou écht belangrijk?
Ik hoop dat je iets uit deze inzichten kunt halen voor jezelf. Ze hebben mij toen in ieder geval, en nog steeds, goed geholpen elke keer dat ik een keuze moest maken.