Wanneer je in een baan zit die je niet bevalt is dat niet prettig. Op z’n zachtst gezegd. Maar gewoon ‘iets anders’ gaan doen heeft meer voeten in aarde dan gewoon even Googlen op ‘andere baan’. Misschien vind je die voetbalclub ook niet zo leuk meer als vroeger. Misschien ga je als een kip zonder kop maar weer als een malle vacatures zoeken en een aantal selecteren voor een sollicitatiebrief.
OF
Als je die zoektocht wat beter aan wil pakken, zonder weer in eenzelfde soort baan te komen:
je piekert je suf en je neemt geen actie: want WAT is nou jouw droombaan? Of je ultieme lot, dé passie die je moet volgen, of dátgene dat jou voor altijd ultieme zingeving gaat brengen in je leven? (zonder irritante collega’s, ellenlange saaie werkdagen en smerige koffie). Je vraagt je af welke baan of eigen bedrijf ergens op de wereld speciaal gemaakt is voor jou, want die is er.
Die mensen bij ‘Ik Vertrek’ hebben ‘het’ gevonden, dus dat wil jij nu ook. Zij vertellen lachend over de verkoop van hun huis in Aalsmeer terwijl ze ubergelukkig naast een paar blèrende schapen in de Franse Dordogne staan. Iets waar je eindelijk gegarandeerd voldoening, geluk, flow én dikke knaken mee gaat verdienen. Dat je zonder twijfel je nieuwe leven tegemoet gaat, omdat je nou eenmaal iets gaat doen dat jou vanaf nu altijd gelukkig maakt omdat het superleuk is en zo goed bij je past.
WACHT FF.
**spoelt terug
…”Dat je zonder twijfel je nieuwe leven tegemoet gaat, omdat je nou eenmaal iets gaat doen dat jou vanaf nu altijd gelukkig maakt omdat het superleuk is.”
“vanaf nu altijd”
Dat is nogal wat.
Er bestaat een soort illusie dat je moet weten wat jouw ‘passie’ is. En vooral. Heel levensomvattend enzo. Dat je, als je ‘die’ eenmaal achterna gaat, je dat moet blijven doen. Want dat is nou eenmaal iets wat bij jou past en daar kun je nu niet meer van afwijken. Want je hebt een keus gemaakt.
Maar dat is dus onzin.
Laten we het eerst eens wat kleiner maken:
Om meteen maar de druk van de ketel er af te halen voor je: je kunt op ieder moment, elke seconde van de dag besluiten dat je iets helemaal niet meer ziet zitten. En er dan dus ook mee stoppen. En een nieuwe keuze te maken. Ook als je jezelf (en omgeving) had wijsgemaakt ‘dat je het helemaal gevonden hebt’. Dat is het leven. Mensen en situaties veranderen constant. Je legt een onnodige hoge druk op je eigen schouders als je iets moet blijven doen van jezelf wat eigenlijk niet meer goed voelt.
Het kan gaan over een sportvereniging waar je nog niet zo lang bij zit, terwijl je eigenlijk gewoon liever een keer wil proberen mondharmonica les te volgen. Gewoon, omdat die sport, of misschien wel de mensen of wat dan ook tegenvalt.
Dat kan ook gaan over werk.
Je omgeving zegt misschien wel over die nieuwe baan die je nu al kostbeu bent: “Ah joh, geef het ff tijd. Je zit er net, je kan nu nog niet echt een oordeel vormen. Kijk het eerst ff een paar maandjes aan. Dan zal het vast allemaal meevallen. Dan ken je het bedrijf en de mensen wat beter, en nu is het allemaal nieuw. Logisch dat je nu misschien nog twijfelt of dat dingen je niet aanstaan. Je raakt vanzelf wel op je plek. Maar probeer het in ieder geval eerst even, voordat je meteen weer opstapt”.
Nou wil ik hier geen pleidooi gaan houden om massaal met zijn allen nog harder te gaan jobhoppen. Want ja, daar staat onze generatie wel om bekend.
Maar wat ik wel wil zeggen:
Als je voelt dat je die baan echt niet leuk vindt. Als je echt elke ochtend steeds ongelukkiger naar je nieuwe baan gaat, dan is het de grootste onzin om nog ff vol te houden en nog een ‘paar maandjes’ te proberen. Als je echt zelf duidelijk hebt voor jezelf dat je dit niet wilt, stop er dan mee.
Kijk, ik ben wel voorstander van een soort van plan, om na dat ontslag ook nog je huur of hypotheek te kunnen betalen. Lukraak de volgende dag ontslag nemen, zonder enig back-up plan is niet slim. Al is dat back up plan maar “werken bij de Mac Donalds of terug naar ouders”. Als jij er zelf maar achter staat en er over nagedacht hebt. Doe het dan.
Not giving a fuck.
Zo schreef Mark Manson in zijn wereldwijde bestseller “De edele kunst van not giving a fuck”, dat hij (voordat hij bestseller schrijver werd) na 6 weken alweer ontslag nam van een interessant klinkende functie bij een IT-bedrijf, omdat hij het gewoon helemaal niks vond. Hij was er ongelukkig. Gewoon schijt hebben, schrijft hij. Want het is jouw leven.
Ja maar, wat zullen ze dan wel niet denken over mij?
Wat maakt dat uit? Wie zegt dat die manager van jou nog nooit stappen in zijn leven heeft genomen in zijn eigen voordeel? En wat dan nog? Ga jij je leven laten bepalen door wat anderen van je vinden? Het is zelfs zo, dat mensen je juist meer waarderen als jij doet waar je van houdt, en waar je zelf achter staat. In plaats van iets te doen wat een ander meer zou pleasen op de korte termijn.
Verander dus!
Zelf was ik zo’n jobhopper: om de +/- 9 maanden een nieuwe baan na mijn afstuderen. Maar ik kwam wel sneller dichterbij datgeen wat ik wél wil doen in mijn leven. Als ik bij mijn eerste baan eerst 4 jaar was blijven hangen, in de hoop dat het wel beter zou worden, of dat ik promotie zou krijgen of dat het geluk me zou komen aanwaaien bijvoorbeeld. Dan had ik dus 3 jaar en 3 maanden tijd verspild. Want ik wist telkens na ongeveer 8/9 maanden dat ik niet op mijn plek zat. Waarom wachten, als je voortgang kan boeken door iets anders te gaan doen.
Jobhoppen heeft een negatieve lading, maar ik zie dat dus op deze manier als iets positiefs. Je leert steeds een stukje meer over jezelf en je voorkeuren.
Concluderend: wees gerust, je zit niet vast aan je eigen bepaalde eindbestemming, of lot, of passie die je gaat volgen. Of wat voor ander jeukwoord er ook bestaat voor iets wat je leuk vindt, en waar je goed in bent. Het leven verandert voortdurend en niks is blijvend. Dat is alleen maar goed. Want je groeit als mens en daarmee ook je voorkeuren en interesses. Je leert nieuwe dingen, ontmoet nieuwe mensen en je zogenaamde ‘ultieme levensdoel’ verandert daarmee mee. Je kun dus stoppen met zoeken naar ‘dat ene’ en gewoon dingen gaan doen die je nu leuk vindt. En altijd weer veranderen als je dat ook weer niet meer leuk vindt.
En voor nu:
Ga jij deze week iets anders doen dan bedacht? Gewoon omdat het beter voelt? Misschien hik je ergens al heel lang tegenaan. Waarom doe je het eigenlijk nog? Schrijf dat eens op. Wat zou je wel willen doen, in de plaats daarvan? Schrijf dat ook eens op. Zonder anderen te kwetsen of pijn te doen natuurlijk. Maar als jij een goede oprechte reden kan geven voor jouw keus, wordt dit vaak gewaardeerd. En vooral belangrijk: jij wordt er een blijer mens van.
Stop! en ga door met iets nieuws.
Dus kom uit je comfort zone en doe eens wat nieuws, daar knapt een mens van op!
