De R zit weer in de maand.
De scholen zijn weer van start.
Op het werk draait het weer
Collega’s zijn weer terug van vakantie
De zomerzon verdwijnt langzaamaan
En jij sleept je weer uitzichtloos naar je werk.
Of je je werk nou eigenlijk ‘nog wel oke’ vindt, of dat je het echt al zat bent:
In beide gevallen breekt nu de tijd aan van saaie druilerige september oktober en november maanden. Waarin het werk gewoon weer gedaan moet worden. Misschien hier en daar een tijdelijke leuke klus, maar er moet ‘weer gedraaid’ worden en de dagen zijn allemaal weer hetzelfde
Helemaal nu met corona, waarin veel buiten je werk ook al uitzonderlijk ‘saai’ en weinig uitdagend is..
Alle collega’s zijn weer terug, en jij gaat je weer van je beste kant laten zien op werk. Want hoogstwaarschijnlijk ligt er genoeg te doen.
Afijn een flink staaltje: September blues.
September blues (stiekem houdt ik van die oude mannen blues uit het zuiden van Amerika, met dikke sigaren whiskey en flinke mineur gitaarrifs, maar dat terzijde).
Dus dat bekt wel lekker.:P
Maar verder vond ik voorheen de maand september ook echt wel mineur, blues en klaag klaag.
Zoals ik in mijn vorige nieuwsbrief al zei: de vakantie en het genieten is echt voorbij, en de volle focus kwam weer op mijn kantoorbaan te liggen.
Ik had nul andere afleiding. En hoewel ik elke keer dacht, kom op schouders eronder, ben blij dat je deze mooie baan met mooi salaris heb, hield ik die instelling toch niet lang vol. Ik ‘moest’ namelijk weer helemaal tot kerst!
En : ga jij dit de komende maanden weer volhouden?
Of zit je wel aan het eind van je latijn, als het gaat om ‘nog ff volhouden’?
Wij, de mens, kunnen veel op wilskracht. Echt heel veel.
En het gevaar is dat dát juist ons de das om doet.
Want de vrouwen die ik coach hebben vaak ook een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Of ze willen het in ieder geval goed doen, een goed resultaat afleveren. We doen het niet voor 80 procent, zegmaar dat.
En juist die wilskracht hierbij is knap, en mooi van je.
Maar als je té lang, maanden achtereen, tegen je gevoel in maar door blijft gaan…
Dan is dat bewonderingswaardig qua wilskracht, zeker!
Maar killing voor je gezondheid, voor je fysieke EN je mentale gezondheid.
Ik jobhopte zoveel, omdat ik al vrij snel door had dat ik gewoon niet op mijn plek zat. Ik ben wat dat betreft een redelijk snelle beslisser: als het me niet aanstaat, ben ik weg.
Want zelfs de laatste 2 maanden van de 9 maanden dat ik ergens werkte, was ik alweer in mijn hoofd op zoek naar wat anders.
En dat heeft me zekerste weten een burn-out bespaard. Hoewel ik op het laatst, bij baan nr 5 wel overspannen werd (dat kwam ook door plotselinge andere privé factoren, maar een wake-up call was het wel!), had ik bij de baanswitches daarvoor goed naar mezelf geluisterd en niet te lang doorgeramd. Kijk, ik ben ook niet perfect, en ik moest me blijkbaar niet 3 keer aan dezelfde steen stoten, maar zelfs 5 keer 😉
Maar laat het bij jou niet tot baan nr 5 komen!
Dus luister goed naar jezelf, en probeer niet stoer door te harken. Als je voelt dat het het gewoon niet meer is, stop dan.
Want stoppen of danwel je pijlers op iets anders richten, is nog veel bewonderenswaardiger dan die wilskracht blijven inzetten en door blijven gaan.
Wat ga jij deze R maanden doen ? Besluiten dat je werk gaat maken van je wens om inzicht te krijgen in wat écht bij je past, om zo op zoek te kunnen gaan naar passender werk te vinden om te kunnen stoppen, of hark je stug door in je huidige baan?
Ik ben benieuwd. Wil je je twijfels hierover eens delen met mij? Voel je vrij! Stuur me een reply op deze mail, met onderwerp September blues, en je telefoonnummer. Dan kijken we samen naar jouw situatie.
Fijne dag!
Groetjes,
Sylvia