Maart dit jaar ben ik van Utrecht terug naar Brabant verhuisd. Na 8 jaar in de Randstad, was ik er niet meer gelukkig, en had ik gruwelijke heimwee naar Brabant. Ik woon nu in Oosterhout, een middelgrote stad/groot dorp, aan het water. De plezierbootjes varen de hele dag langs, en mijn twee katers Mario en Rossi liggen lekker te bakken op de vensterbank.
En ondertussen werk ik niet meer bij de fulltime marketingbaan in Utrecht die me zoveel stress gaf, en het belangrijkste: krijgt mijn coachonderneming steeds serieuzere vormen en mag ik vrouwen helpen met wat ik het ALLERLIEFSTE doe.
Ze helpen uit hun benarde werksituatie door ze in te laten zien waar ze wel ECHT goed in zijn. En daar niet geheel onbelangrijk ook mijn geld mee verdienen.
Hoewel ik de afgelopen 3 jaar (en nog steeds) met lastige uitdagingen te maken kreeg, ben ik heel erg blij met mijn leventje nu.
Waar ik naar toe wil met deze inleiding….. jou inzicht geven in: hoe deed ik dat nou?
Want ik zat, waarschijnlijk net als jij nu, echt in een heel andere situatie een paar jaar geleden.
Ik:
-kwam chagrijnig thuis
-deed werk wat me mentaal uitputte
-had savonds geen energie meer voor leuke dingen of überhaupt wat ‘rommelen in huis’
-was niet meer zo gezellig voor vrienden en familie
-voelde geen voldoening in mijn werk
-voelde me niet zeker over wat ik deed op werk
De dingen die me geholpen hebben om dit om te turnen naar bovenstaande inleiding ga ik nu met je delen. Zodat jij hier ook het een en ander uit kunt halen voor jouw situatie.
1. Ik nam verantwoordelijkheid. Dit is de allerleerste stap en superbelangrijk. Op het moment dat ik niet meer van mijn ex of van mijn werkgever verwachtte dat hij me er doorheen trok, begon er wat te veranderen.
Als je er altijd maar van uit gaat dat externe factoren de oorzaak van jouw minder leuke leven zijn, dan komt er nooit verbetering. De enige die er namelijk voor kan zorgen dat jij weer blij naar je werk gaat, ben jij zelf. Alleen JIJ kan uitvinden waar jij in uitblinkt, waar je blij van wordt en welk werk jij wél wilt doen. En alleen JIJ kan actie ondernemen om dit te bereiken.
Niet een ander. Hoe hard de schuld volgens jezelf ook bij een ander ligt. Dat is namelijk niet. De schuld ligt bij jezelf. Dat klinkt wellicht wat bot van mij, maar het is echt vanuit mijn beste intenties. Als jij vanaf nu dit altijd als leidraad neemt, en jezelf verantwoordelijk stelt voor alle situaties in je leven, heb je ineens de controle. En kun je die controle dus gebruiken om het leven leuker te maken. En niet alleen de controle, je bent gewoon veel eerlijker naar jezelf. Je kunt geen smoesjes meer bedenken voor jezelf, waarom iets is zoals het is. Je bent er namelijk helemaal zelf verantwoordelijk voor.
2. Ik nam actie. Dan is deze stap ineens ook een stuk makkelijker. Want je hoeft geen ‘toestemming’ meer te krijgen van anderen om jouw leven leuker te maken. Je gaat lekker zelf aan de slag. Of een ander het nou leuk vindt of niet.
En dan doel ik op partners die zeggen dat je bij je huidige baan moet blijven ten koste van jouw gezondheid of ongelukkige status, of werkgevers die waarschijnlijk niet willen dat je weggaat. Jammer dan. (zeg niet tegen je partner tijdens het afwassen dat je je baan morgen gaat opzeggen, en een huurhuis in de Italiaanse Toscaanse heuvels gaat zoeken om een B&B te starten). Bij samenzijn met iemand is overleg natuurlijk wel belangrijk.
Maar zo gauw jij weet waarom je bepaalde stappen gaat nemen, omdat het jouw persoonlijke situatie verbetert heb je een troef in handen. (en los daarvan voor de vrijgezelle dames: een pro-actieve dame is 100 x sexier dan een dame die klaagt en geen actie onderneemt). Dus 1. Neem de verantwoordelijkheid. 2. Kom in actie en ga uitzoeken wat jij echt het allerliefste wilt. Ik ging dus heel veel informatie opzoeken.
3. Ik begon klein. Ik was eerlijk gezegd mijn richting kwijt, en compleet verdwaald. Wat ik deed om te kijken hoe ik weer gelukkig kon worden in mijn werk, was uitzoeken waar ik blij van werd. Of dat nou privé of werk gerelateerd was. Zo begon dat bijvoorbeeld met het kopen van het Psychologie magazine bij de AH. Met klein beginnen, leg je jezelf niet zo’n inmense druk op.
4. ik accepteerde de situatie. Ik accepteerde dat ik voor toen nog even 40 uur op een baan bleef werken. Ik wilde natuurlijk het liefst (na stap 1, 2 en 3) meteen ontslag nemen. En iets doen in een baan of onderneming dat ik wél leuk vindt. Maar ben ook realistisch. Ik moest ook een hypotheek betalen. In mijn eentje. Maar met het accepteren dat ik niet meteen weg kon, werd ik wel een stuk rustiger.
Want in je hoofd stel je jezelf zo gerust met het feit dat je in ieder geval het rad van verandering aan het draaien hebt gebracht. Dat je er wel mee bezig bent. Vanaf het moment dat ik mezelf verantwoordelijk stelde en actie ondernam, wist ik dat elke dag een beetje dichterbij mijn einddoel kwam. Ik stond niet meer stil.
En zo gauw je dat beseft, is die baan nog even een tussenoplossing. Om brood op de plank te krijgen. Maar weet je dat het ook een keer gaat eindigen. En dat brengt rust. Ik had de hele tijd mijn gelukkig situatie in mijn hoofd. De situatie waar ik nu dus in zit.
Want met deze allereerste drie stappen ben ik nu gekomen waar ik ben. Het zijn vooral mentale stappen, maar juist die zijn zó belangrijk. Je beseft het misschien niet, maar gewenst veranderingen komen nooit PATS boem. Ja een relatie die beëindigd werd, die kan PATS boem komen (ik praat verder niet uit ervaring ? ), en grote gevolgen hebben. Maar alle grote positieve veranderingen in mijn leven, daar heb ik zelf voor gezorgd. En daarbij heb ik altijd stap 1, 2 en 3 gebruikt. En daarom ben ik nu gelukkig in mijn werk, maar zonder dat ik het echt doorhad ook in andere vlakken van mijn leven, gelukkiger geworden.
En als jij net zo leergierig bent als ik, vind je het vast ook leuk om meer tips te lezen hierover. Zodat je nog sneller weet waar jij wél goed in bent, en welk werk wél bij je past.
Volg me voor meer tips dan op Instagram, want daar deel ik nog veel meer: https://www.instagram.com/gelukmeteenzachteg/