Het is de Week van de Werkstress. Iets dat mijn aandacht heeft.
Want we kennen allemaal het druk hebben op het werk, en irritante collega’s die niet meewerken, en dingen die niet lopen zoals jij ze gepland had. Chaos. Of een manager die niet veel sjoege geeft om jouw uitgebreid uitgewerkte voorstel, waar je zelf redelijk trots op was en veel tijd in gestoken had. Of ’s avonds na het eten nog snel even een mailtje sturen, omdat dat overdag niet is gelukt, het overzicht niet meer hebben of gewoonweg werk doen voor 3 man terwijl je toch echt maar in je eentje bent.
Druk druk druk.
Daar komt stress van. Te veel hooi op je vork.
Werkstress.
Je kent het vast ook wel. In meer of mindere mate hebben we allemaal wel eens stress gehad van ons werk.
Maar ik wil het over andere werkstress hebben.
Eentje die ik zelf heel hard ervaren heb (meer nog dan al het bovengenoemde soort stress). En eentje waarvan ik denk dat onnodig teveel mensen van mijn leeftijd dit ook ervaren.
Eentje die veel minder bekend is.
En daarom juist zo belangrijk is om te vermelden. Ik heb namelijk het idee dat deze vorm niet zo bekend is, en dat mensen daarom maar doormodderen.
Niet de bedoeling.
Over wat voor stress heb ik het?
*TROMGEROFFEL
Het gaat over stress die je krijgt als je werk doet, dat totaal niet in lijn ligt met wie jij bent, waar je (niet zo) goed in bent, waar je interesses niet liggen en met mensen die niet bij jou passen in omgevingen die je leegtrekken van energie. Want ook HIER krijg je wel degelijk stress van.
Mensen linken stress vaak meteen aan ‘druk druk druk’ op werk. Teveel doen in te korte tijd, en taken die je niet afkrijgt. Leidinggevenden die teveel van je verwachten of een conflict met een collega waardoor de werkdruk verhoogt. Maar ook de combinatie van een te hoge belasting van jezelf in je privéleven, en een te hoge belasting op werk.
Zoals de organisator Orval van de Week van de werkstress het benoemt:
“Bij langdurige stress is de balans tussen draagkracht en draaglast verstoord en kunnen stressklachten optreden. Deze klachten kunnen zich lichamelijk, psychisch of in het gedrag uiten. Als niet tijdig ingegrepen wordt kunnen de signalen leiden tot chronische klachten: burn-out, chronische moeheid, spanningsproblemen, angststoornissen, maag- en darmproblemen, nek- en schouderklachten, nervositeit en depressie.”
Helemaal mee eens.
Maar. Dit is niet het enige.
Niet druk, wel stress
Als je te lang iets doet wat totaal niet in lijn is met jezelf dan geeft dat ook stress.
Het zit namelijk zo.
Je lichaam is de perfecte richtingaanwijzer voor jezelf. Je fysieke lichaam geeft keurig op tijd signalen af dat waar jij mee bezig bent, niet goed voor jou is. En dan doel ik dus hier nu niet op het ‘druk druk druk’ -stress. (Daar geldt het net zo goed voor maar die kennen we dus daar ga ik nu niet op in).
Ik hoor je denken, ok vaagheid, wat bedoel je.
Stel.
Je bent analytisch heel goed en je werkt als wedeveloper bij een strategisch adviesbureau aan de Zuid-as. Waar je van 9-5 naar toe gaat, elke dag. En waar een manager om de dag een ‘overlegje’ met je heeft om je projecten en voortgang te bespreken.
Terwijl eigenlijk……
Terwijl je eigenlijk status helemaal niet belangrijk vindt, en je je veel beter voelt in een spijkerbroek met sneakers. Liefst een broek met gaten en rafels. Ook heb jij zo je pieken van productiviteit en vindt je dat 9 tot 5 maar vervelend. Omdat je liever niet presteert binnen die 8 uur kantoortijd, maar veel beter werkt als je zelf kan bepalen wanneer je iets doet. Dat ‘overlegje’ om de dag hoeft van jou ook niet: superkut, want je weet heus wel wat je moet doen, en op de vingers gekeken worden dat is echt helemaal niks voor jou. Dat webdevolopen is best oke, dat kan je. Maar je voelt je niet gewaardeerd door die controle, en je voelt je al helemaal niet als een vis in het water met al die pipoos in pak. Je ontvangt dik salaris, maar de projecten waar je aan werkt en de manier waarop je dat doet in het adviesbureau staan je eigenlijk ook tegen. Zelf zou je het veel anders doen.
Even terug naar die richtingaanwijzers van jezelf. Want wat is er nou aan de hand?
Op papier:
je hebt een goede baan, die matcht met jouw opleiding/interesse/vaardigheid : webdevoloper. Je krijgt een supergoed salaris. Je zit keurig heel de week op je werk, zoals het hoort, net als heel werkend Nederland. Die baan heb jij maar eens goed gescoord. En het bedrijf geeft goede voorwaarden en staat ook nog eens goed op je CV.
Je fysieke richtingwijzer:
Die zegt iets heel anders:
Je krijgt vaker hoofdpijntjes, klachten in je nek, je bent veel moe, je bent vaker nerveus of angstig, en je voelt je soms wel eens wat chagerijnig of down. Die signalen geeft je lichaam af als je iets doet dat niet bij je past. Je kunt dus letterlijk stresssymptonen krijgen van dingen doen die ingaan tegen waar jij je prettig bij voelt.
Neem die signalen dus serieus!
Je fysieke richtingaanwijzer is namelijk veel en veel belangrijker dan dat wat op papier staat. Dus hou die aan! Je lichaam geeft aan: hee vriend, leuk die fancy baan met dik salaris en een goede CV notering, maar dit ben jij niet. Houd jezelf niet voor de gek, jij wordt niet blij van betweterige haantjes in pak, en deze manier van werken op de zuid-as. Ga iets veranderen, want anders geef ik je er nog meer klachten bij.
Hoe verder jij af staat van wie je eigenlijk bent, en waar jij je prettig bij voelt, hoe meer frictie er komt. Des te meer energie kost het jouw lichaam om deze versie van jezelf vol te houden en dit beeld van jezelf in stand te houden. Om jezelf wijs te blijven maken dat je dit moet blijven doen, dat je moet volhouden, terwijl het niet bij je past.
Als jij dus die signalen negeert, krijg je meer klachten. Als jij niet naar je lichaam wil luisteren, gaat het lichaam ervoor zorgen dat je wel moét luisteren, door je ernstigere (en duidelijkere) klachten te geven. En als je dus alle signalen negeert, krijg je die beruchte burn-out.
Ja, ook van een baan die je dus helemaal niet leuk vind, kun je burn-out raken. Als je maar lang genoeg doorgaat en je lichaam negeert.
Moeder Natuur
Moeder natuur heeft namelijk deze signalen ingebouwd om ervoor te zorgen dat jij gezond en gelukkig blijft. Supergoed eigenlijk van je eigen lichaam, je hoeft niet eens zelf te bedenken. Je lichaam zegt al, stop: dit is niet goed voor mij. Je hoeft er alleen maar naar te luisteren.
Ook als je keurig om 17.00 uur elke dag naar huis gaat, niet overwerkt, gewoon leuke dingen blijft doen in je vrije tijd, genoeg slaap krijgt en niet teveel werk op je bordje hebt. Ook dan kun je stress krijgen.
Het is alleen stress met een andere soort oorzaak.
Dus.
Blijf dichtbij jezelf, en ga de baan, onderneming, omgeving etc zoeken waar jij wel helemaal in past, voordat het te laat is.
Hopelijk weet je nu dat je je niet aanstelt, als je stressklachten hebt. Terwijl je helemaal niet eens ‘druk druk druk’ bent. Als jij je ongelukkig naar je werk sleept elke ochtend, krijg je ook stress. Ook als je je daar dood verveelt. Juist ook dan. En het beste wat je dan kunt doen is om uit te zoeken waar jij wél blij van wordt. En dat ook te gaan DOEN ?
ps. de foto is van het moment dat ik ongeveer 2 jaar geleden bovenstaande stress ervaarde. Hoewel dit moment en de week van deze foto fantastisch gezellig was, en ik enorm dankbaar ben voor mijn vriendschappen, zat ik ook helemaal in de knoop. Met buikpijn naar mijn werk rijden, was normaal. Ik had stress. Zelfs een soort hyperventilatie tijdens dit weekend (signaal van je lichaam!). Op een moment van rust en ontspanning, zoals op deze foto, letterlijk even stilstaan, mensen (vriendinnen) en dingen (de natuur van Edingburgh) ervaren die je wél weer plezier laten beleven. En het moment ‘vastleggen’ en erbij stilstaan waar ik eigenlijk mee bezig was, heeft me oa. wakker geschud en mede doen besluiten dat het anders moest en écht voor de dingen moest kiezen die ik wilde.
