Een groot AHA moment.
Dat kreeg ik 1,5 jaar geleden. Zo’n grote stripfiguur gloeilamp. OJAAA. Dat.
Ik dacht namelijk altijd dat mijn leven een vaste voorbestemde route had: middelbare school-studeren,-eerste baan zoeken-in dat vakgebied, werken, promotie, werken, totdat je in de top van het bedrijf zit qua functietitel. In mijn geval op communicatie/marketing gebied.
Eigenlijk dacht ik niet eens bewust: dat was gewoon hoe ik onbewust mijn keuzes maakte. Op basis van bovenstaande rijtje.
Terug naar dat AHA moment. Vooraf aan dit moment ging het niet goed. Er kwamen langzaam scheurtjes in die zogenoemde vaste voorbestemde route van waaruit ik al mijn (werk gerelateerde)keuzes maakte. Het AHA moment kwam anderhalf jaar geleden op één van mijn oersaaie 40-urige kantoorbaan-dagen. Na het lezen en luisteren van veel inspirerende verhalen en podcasts van mensen online (oa. Michael Pilarcyzk, Margriet Spijksma, Serracoaching) die ander werk zijn gaan doen. Ik voelde me zo gevangen in dat kantoorhokje (ik werd er zelfs elke ochtend misselijk van) waar ik destijds 40 uur zat, dat ik begon te denken: jezus, moet ik zo echt nog de komende 40 jaar zitten?
Het AHA moment was dan ook als volgt, tijdens een dieptepunt: Ooooooh maar het kan ook anders! Ik ben nu eind twintig dus ik kan lekker zelf bedenken wat ik met mijn leven doe. En als anderen het kunnen, kan ik het ook wel. Een beetje dat euforische gevoel wanneer je voor het eerst op kamers gaat wonen en dan zelf mag bepalen dat je de hele week ovenpizza’s gaat eten. Omdat het kan. En omdat niemand er wat van te zeggen heeft, want jij bent nu de baas. Alles kan. Ik kan zelfs geiten gaan houden in de bergen van Italië. You name it. Jouw leven.
En dat is precies hoe het ook met grotere keuzes werkt: jij bent de baas. En niemand (ook geen gigantische studieschuld, en 3 indrukwekkende diploma’s) gaan de rest van jouw leven bepalen. Mensen veranderen, voorkeuren veranderen, en je wordt wijzer. Keuzes heb je wellicht ooit gebaseerd op ‘mijn ouders zouden trots zijn’ of ‘wat zullen ze wel denken als ik ineens mijn goede baan opzeg voor iets compleet anders met minder status’. Maar je leeft nu. Niet naar het verleden.
Dus: zit jij nog op je plek, doe jij nog waar je energie van krijgt? Of is dat ver te zoeken? Denk daar eens over na. Welke vaste gedachten heb jij, waardoor je volgens jezelf ‘niet zomaar’ alles kan veranderen? Want wat is het ergste wat kan gebeuren als jij echt gaat kiezen voor waar jij van houdt? Schrijf ook dat eens op. (stiekem is dat echt wel te overzien of op een bepaalde manier te ondervangen!).